Sunday, September 3, 2017

پژواک جهانی اعتصاب غذای قهرمانانة زندانیان سیاسی

پژواک جهانی اعتصاب غذای قهرمانانة زندانیان سیاسی



سرانجام پس از 33 روز از اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی، این رنجها و پایداریها و این مایه گذاشتن از جانها، در این جنگ اراده‌ها اولین ثمرة خودش را به بار آورد و همون طور که در این گزارش دیدیم، مراجع  بین‌المللی وارد این قضیه شدند و به حمایت از زندانیان اعتصابی برخاستند.
موضوعی که تاثیرات خودش رو بر دیکتاتوری آخوندی خواهد داشت.

سوال1: چرا زندانيان اعتصاب غذا كردند؟

پاسخ: اگه یک نگاه به تمامیت این صحنه بکنیم، بعد از اینکه رژیم به منظور وارد آوردن فشار و سرکوب بیشتر بر زندانیان سیاسی، اونها رو به زور جابجا کرد و به بندی برده که زندانیان در اونجا از کمترین امکانات و حتی از نور و هوای کافی خبری نیست و زندانیان از طریق دوربین‌های مدار بسته مداواً زیر شدیدترین کنترلهای سرکوبگرانه قرار گرفتند، 2راه در برابر زندانیان‌سیاسی بود. یا سکوت،‌ یا اعتراض.
این زندانیان اعتراض و مقاومت رو انتخاب کردن. اما تنها امکانشون برای رسوندن صدای اعتراضشون به بیرون از زندان،‌ اعتصاب‌غذا بود.
اولین ویژگی این اعتصاب این بود که به صورت جمعی بود؛ رسما هم اعلام کردن تا آخر می‌ایستیم. واکنش رژیم ابتدا تهدید بود. بعد که دید جواب نداره، تلاش کرد با توطئة سکوت مانع بازتاب این اعتصاب‌غذا بشه.
اما خبر این اعتصاب‌غذا به همت خانواده‌ها و هواداران مقاومت به صورت گسترده در جامعه ایران پخش شد؛ از طریق فضای مجازی این موضوع به صورت بسیار گسترده موضوع مورد بحث مردم شد؛ طوری که چندین توفان‌توئیت با هشتک‌های اعتصاب‌غذا-زندانیان گوهردشت و... به صورت موفق برگزار شد.
فشار روی رژیم از داخل تا اونجا بالا رفت که جعفری‌دولت‌آبادی، دادستان جنایتکار رژیم در تهران موضع گرفت و گفت: ما مقهور اعتصاب غذای زندانیان نمی‌شیم!

سوال2: بازتاب اين ا عتصاب غذا روي رژيم چه بوده است!

پاسخ: سیاست رژیم سکوت درباره این اعصاب‌غذا بود، همینکه یک مقام رسمیش مجبور میشه به زبون بیاره، یعنی فشار اونقدر بالا بوده که رژیم مجبور شده بر خلاف سیاستش، بیاد موضع بگیره. اینکه میگه مقهور اعتصاب‌غذا نمی‌شیم که ژست است و طبعا کسی انتظار دیگری نداره اما مهم نفس ورود و موضع‌گیری رسمی است و مسلم است به این دلیل ناچار شده موضع بگیره که این اعتصاب‌غذا بر جامعه ایران تاثیر جدی گذاشته.
تلاش دیگر رژیم این بود که این اعتصاب انعکاس بیرونی و بین‌المللی پیدا نکنه. اما این هم شکست خوردو دیروز خانم عاصمه‌جهانگیر، گزارشگر ویژه دبیرکل ملل متحد که مأمور گزارش دادن در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران است، رسما وارد شد و همراه با او و به حمایت از گزارش او، داینوس پاراس  و احمد شهید گزارشگران تخصصی ملل متحد هستند، اونها هم موضع خانم عاصمه جهانگیر و خواسته هایی رو که خطاب به رژیم ایران و حمایت از زندانیان اعتصابی رو مورد تأیید و حمایت قرار دادند و این یک ضربه جدی به رژیم در عرصة بین‌المللی بود.

در مجموع،‌ اگه امروز رژیم تا این حد در جهان منزوی هست، اگر اینقدر زیر فشارهای بین‌المللی هست، به خاطر فاکتورهای مختلفه که یکی از مهمترین آنها، همین محکومیت‌هاست. و وضعیت بن‌بست بین‌المللی رژیم حاصل همین محکومیتها و همین گامهاست.
اما به طور خاص، موضع گیری این 3نماینده ویژه سازمان ملل درباره اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی، یک اهمیت ویژه داره.
اون هم برمیگرده به بستر سیاسی کنونی. به طور مشخص بعد از تصویب مادرتحریمها و تبدیل آنها به قانون در آمریکا.

سوال4: قانون مادر تحريمها چه ربطی به اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی  موضع گزارشگران ملل‌متحد دارد؟

پاسخ: ربطش در علت تصویب مادرتحریم‌هاست. این تحریمها به 3علت روی میز اومدن که یکی از اون علتها، وضعیت حقوق‌بشر بود. به طور مشخص در «بند الف-بخش 6» متن تحریمها اومده: «وزیر خارجه باید تا ۹۰ روز پس از تصویب این لایحه و پس از آن به صورت سالانه فهرستی از هر شخصی که وزیر طبق شواهد معتبر زیر تعیین می‌کند به کمیته‌های مربوطه در کنگره ارائه دهد.
1-مرتکب کشتار غیرقانونی، شکنجه یا سایر مواردی که به طور بین‌المللی نقض آشکار حقوق بشر خوانده می‌شود، شده باشد».
بنابراین، وقتی با موضع‌گیری رسمی گزارشگران سازمان ملل، موضوع اعتصاب‌غذی زندانیان سیاسی بعد جهانی پیدا میکنه، براساس همین قانون، زمینه تحریمهای شدیدتر بر ضدنظام رو آماده می‌کنه.
همچنین انزوای جهانی رژیم که تا الان بیشتر به خاطر اتمی، موشکی و تروریسم بود، از بعد حقوق‌بشر هم اضافه میشه.
این موضوع در شرایط کنونی، برای رژیم بسیار حیاتیه. اگه دقت کرده باشین، روحانی در صحبتهای چندروز قبلش تاکید کرد برای نجات از بحران خفگی، تنها راهمون «سرمایه‌گذاری خارجیه». اما مانع این سرمایه‌گذاری چیه؟ تحریمها!
تمام تلاش رژیم اینه که این مانع رو کنار بزنه. اما پارامترهای مختلف، از جمله موشکی، اتمی موانع جدی برای رفع تحریمها هستن؛ حالا حقوق‌بشر هم اضافه شده.
پس می‌بینید، یک زنجیره‌ست: اعصاب‌غذای زندانیان سیاسی=تاثیر روی ارگانهای جهانی و موضع رسمی اونها=فعال‌شدن قانون جدید آمریکا و فشارها و تحریمهای جدید به خاطر حقوق‌بشر=بلندتر شدن مانع سرمایه‌گذاری خارجی (تحریمها)= و نتیجه تشدید خفگی اقتصادی نظام.

سوال5: ما قبلا هم شاهد اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی بودیم. اما چرا این بار هم در داخل ایران و هم در بعد جهانی، به صورت جدی بیشتر تاثیرگذاره؟

پاسخ: به خاطر بستری که این اعتصاب‌غذا در اون شکل گرفته. اون بستر هم در وهلة اول، ریشه دواندن جنبش‌دادخواهی در تار و پود جامعه ایران، طی یکسال گذشته‌س. تا حدی که تقریبا هر روز رسانه‌ها و مقامات رژیم در قبال اون موضع میگیرن. پریشب خبرگزاری مهر رژیم خبر داد که رژیم میخواد یک فیلم باصطلاح مستند درباره اعدامهای67 درست کنن. یعنی تا اینجا جنبش دادخواهی در جامعه ایران پیش رفته. خب در چنین شرایطی، روشنه که اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی،‌ بسیار بیشتر از قبل بازتاب اجتماعی داره. به ویژه اینکه مقاومت ایران چه در زمینه اجتماعی و چه در سطح بین‌المللی، موضوع جنبش دادخواهی رو با جدیت داره پیش می‌بره.

سوال6: راه حل رژیم چیه؟

پاسخ: دو راه داره:
اول: کوتاه نیاد و فشارها بر زندانیان سیاسی رو ادامه بده. که این موضوع از بعد اجتماعی باعث شتاب بیشتر جنبش دادخواهی میشه؛ از بعد جهانی هم حاصلش انزوا و تحریمهای سخت‌تر و بیشتره.
دوم: کوتاه بیاد و به خواسته زندانیان سیاسی تن بده. که با این کار دیواره سد سرکوب ترک میده. چیزی که خامنه‌ای و روحانی اصلا نمی‌تونن بهش نزدیک بشن. چون حاصلش جاری شدن سیل قیامه.
برای همین، نظام در یک بن‌بست جدی قرار داره و هر چی هم این مقاومتها در جامعه بیشتر بشه، بن‌بست خامنه‌ای جدی‌تر و مرگبارتر میشه.


No comments:

Post a Comment

جنبش دادخواهی

اصل و شخص ولایت فقیه زیر ضرب نگون‌سار

اصل و شخص ولایت فقیه زیر ضرب  نگون‌سار اصل و شخص ولایت فقیه زیر ضرب نگون‌سار ولایت فقیه زیر ضرب نگون‌ساز «ای مرغِ س...